امام صادق علیه السلام فرمودند:
قَالَ: کُنَّا عِنْدَهُ فَارْتَعَدَتِ السَّمَاءُ فَقَالَ: هُوَ سُبْحَانَ مَنْ یُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ ال_ْمَلائِکَهُ مِنْ خِیفَتِهِ. فَقَالَ لَهُ أَبُو بَصِیرٍ: جُعِلْتُ فِدَاکَ إِنَّ لِلرَّعْدِ؟ کَلَاماً؟ فَقَالَ: یَا أَبَا مُحَمَّدٍ، سَلْ عَمَّا یَعْنِیکَ وَ دَعْ مَا لَا یَعْنِیکَ؛

راوی میگوید: نزد امام صادق علیه السلام بودیم که از آسمان صدای رعد و برق آمد و حضرت فرمود: پاک و منزه است خدایی که رعد و برق و فرشتگان با خوف و خشیّت او را تسبیح میگویند. [در این هنگام] ابوبصیر گفت: جانم فدایت، آیا رعد و برق سخن میگوید؟ حضرت خطاب به او فرمود: از چیزی سؤال کن که برایت فایده دارد و آنچه برای تو فایده ندارد رها کن.
بحارالانوار، ج1، ص218.